ความทรงจำ การรำลึกถึงความทรงจำของโรงเรียนที่มีความหมายที่สุด

ความทรงจำ ในช่วงหลายปีที่เรียนภายใต้ชายคาโรงเรียนที่รัก คนที่ฉันรักมากที่สุดคือคุณธาน เธอเป็นคนที่ปลูกฝังความรู้สึกอันสูงส่งของครูที่มีต่อลูกศิษย์ในตัวฉัน ฉันยังจำได้ชัดเจนตอนที่ฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 วันแรกที่ธานมาที่ชั้นเรียนด้วยท่าทางที่อ่อนโยนมาก เธอยังเด็กมาก รูปร่างผอม ตัวเล็กและสวยมาก เธอรักนักเรียนของเธอมาก เธอมักจะอ่อนโยนกับนักเรียน และจริงจังมากเมื่อสอน

หากไม่มีใครเข้าใจบทเรียน เธอก็จะอยู่สอนนักเรียนแต่ละคนในชั้นเรียนในช่วงปิดภาคเรียน เพื่อนของเธอซนมาก เธอเตือนเบาๆ เธอมักจะเอาเรื่องตลกมีประโยชน์มาให้ความรู้พวกเรา ถ้าฉันทำผิดเธอแค่แนะนำไม่ดุ และสำหรับนักเรียนที่อ่อนแอ เธอมักจะให้ความสนใจเป็นพิเศษเพื่อช่วยให้พวกเขาปรับปรุง นั่นเป็นเหตุผลที่เราทุกคนรักเธอ และถือว่าเธอเป็นแม่คนที่สองของเรา

ฉันจำได้ว่าวันหนึ่งเมื่อเรียนคาบสุดท้ายเสร็จ จู่ๆ ก็มีไข้และตัวร้อน เธอไม่รังเกียจที่จะพาฉันกลับบ้านจากระยะไกล โดยบอกแม่ของเธอเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของฉัน หลังจากนั้นฉันหยุดเรียน 2-3 วันเพื่อพักฟื้นจากไข้ไวรัส แม้ว่าเธอจะไม่ได้ไปโรงเรียนทุกวันแต่เธอก็ยังมาเยี่ยมฉัน และให้เพื่อนผลัดกันลอกให้ฉัน ถ้าไม่เข้าใจก็อธิบายให้ละเอียด

เธอยังช่วยเหลือเพื่อนๆ ทุกคนที่มีครอบครัวลำบาก และบางครั้งก็จ่ายค่าเล่าเรียนให้กับเพื่อนร่วมชั้นกำพร้าที่อาศัยอยู่กับยาย ทุกคนในชั้นเรียนรักเธอ ในวันครูเรามอบของขวัญให้เธอ เธอแค่ยิ้มและพูดว่า ของขวัญที่มีค่าที่สุดสำหรับฉันคือผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมของเด็กๆ

นอกจากจะสอนความรู้ที่โรงเรียนแล้ว เธอยังสอนให้เราร้องเพลงและเต้นอีกด้วย ตอนนี้แม้ตัวจะอยู่ไกลแต่ฉันยังจำรอยยิ้ม แววตา และน้ำเสียงที่อ่อนโยนของเธอได้ เธอปลูกฝังให้ฉันเป็นคนใจดี สอนให้ฉันรักและห่วงใยผู้คน ในชีวิต ฉันสัญญากับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียนให้ดีเพื่อให้เธอมีความสุข เป็นเด็กดี เรียนดี และเป็นคนดีของสังคม เธอเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับนักเรียนของเราที่จะปฏิบัติตาม

เวลาเรียนเป็นเวลาที่ดีที่สุด เวลาที่จะฝัน ตอนเด็กๆ ฉันคิดว่าพ่อกับแม่เท่านั้นที่รักฉันสุดหัวใจ ในวัยเรียนฉันรู้ว่ามีพ่อและแม่ของเด็กกว่า 35 คนที่กำลังเข้าสู่วัยชรา พวกเขาสอนเราทีละขั้นตอนให้เป็นมนุษย์ สอนความรู้ สอนความรู้สึกของชีวิต สอนเราว่าควรทำอย่างไรในชีวิตที่ยากลำบากนี้ ฮวง เกียง ครูประจำชั้น 3 ปี สอนฉันถึงสิ่งที่มีค่าเหล่านั้น

วันแรกที่ฉันไปโรงเรียน ฉันรู้สึกประหลาดใจ คนแรกที่ฉันพบคือเธอ ท่าทางสงบของเธอเมื่อเราพบกันครั้งแรก เธอยิ้มอย่างสดใส ต้อนรับนักเรียนใหม่ เธอดูเหมือนจะปฏิบัติต่อเราเหมือนลูกของเธอเอง ในชั้นเรียนวรรณกรรม เธอรู้และเข้าใจจิตวิทยาของเด็กสาววัยรุ่น เธอสนับสนุนเราในด้านความงาม แต่อยู่ในขอบเขตของเธอเท่านั้น

ความเข้มงวดเป็นสิ่งต่อไปที่ฉันเห็นในตัวเธอ ฉันไม่เข้าใจความกลัวจริงๆ จนกระทั่งฉันทำพลาดไปยืนอยู่ต่อหน้าพี่ชายของเธอ เธอเข้มงวดมาก เราไม่เคยทำผิดซ้ำ 2 เพราะไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับการลงโทษของเธอ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน ในชีวิตประจำวันเมื่อเผชิญกับความยากลำบาก

สิ่งแรกที่นึกถึงคือ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร วิธีแก้ปัญหาหรือการให้กำลังใจของเธอมักให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์เสมอ ความยากจะไม่ใช่ความยากอีกต่อไป แต่กลายเป็นบทเรียนชีวิตที่จะสอนผู้คนให้รู้จักเผชิญหน้า เธอยังสอนเราถึงวิธีรักและแบ่งปันกับคนที่ไม่มีความสุข สามารถเห็นอกเห็นใจและเห็นคุณค่าของสิ่งที่มีค่ากับหนังสือแต่ละหน้ากับบทความแต่ละเล่ม

ฉันโชคดีเสมอที่ได้เป็นนักเรียนของเธอในโรงเรียนมัธยม บางทีเธออาจเป็นสมบัติล้ำค่าที่นักเขียนในชั้นเรียนของฉันได้รับ ฉันจะจดจำไว้เสมอ จะทะนุถนอมทุกๆ ช่วงเวลาที่สวยงามในชั้นเรียนกับเธอ ไม่ใช่แค่คุณฮวง เกียง แต่เป็นครูทุกคน พวกเขาคือสิ่งสวยงามที่สุดที่ทำให้วัยของนักเรียน

ผู้ผ่านวัยเด็กไปอย่างไร้ความหวัง ย้อนสู่อดีต ความทรงจำไหลย้อนมาอย่างแผ่วเบาแต่ลึกซึ้ง เต็มไปด้วยความคิดถึงมากมาย มองเห็นหลังคาโรงเรียนเก่าพร้อมเสียงกลองของโรงเรียนที่มีชีวิตชีวา ทุกฤดูร้อน นกฟีนิกซ์จะปล่อยปีกที่เปราะบางตามธรรมชาติ พิมพ์อย่างรวดเร็วบนกระดาษของนักเรียนที่มีความทรงจำมากมาย คุณจำหลังคาโรงเรียนเก่าได้อย่างไร ทุกลมหายใจแห่งแดนไกลพลันปรากฏเหมือนวันแรกที่ฉันเข้าโรงเรียน

ฉันได้พบกับสายตาที่อ่อนโยนของเธอ การจ้องมองที่อ่อนโยนและอบอุ่นที่ทำให้หัวใจของฉันอบอุ่นทุกบ่ายฤดูหนาว ที่อื่นเสียงของเธอสะท้อนเมื่อฉันเดินออกไป ทุกอย่างกลายเป็นแพ็กเกจ ความทรงจำ มุมส่วนตัวที่ฉันรู้ว่าชีวิตนี้สวยงาม ภาพของครูเป็นสีที่สว่างที่สุด และอบอุ่นที่สุดในความคิดถึงที่สอดประสานกัน หากขาดความทรงจำของครู ภาพลักษณ์จะเย็นชา ไร้ชีวิตชีวา และไม่คงคุณค่าความเป็นมนุษย์อีกต่อไป

ฉันยังจำบทเรียนแรกของเธอที่ว่า คนกับคนอยู่เพื่อรักกัน และใช้ชีวิตให้ดี งดงาม และมีความหมาย เพื่อไม่ให้เสียใจกับปีที่ผ่านมา ณ เวลานี้ ใจฉันเอ่อล้นไปด้วยความรู้สึกมากมาย อยากส่งแรงใจไปให้คุณครูด้วยสายลมจริงๆ นั่นคือความจริงใจ ฉันขออวยพรให้คุณมีความสงบสุขตลอดไป ให้ชีวิตมีผลต้นฤดูใบไม้ผลิ ภูมิปัญญาที่ไร้ขอบเขตและความรักที่ไม่สิ้นสุด

ชีวิตของทุกคนมีขึ้นมีลง เมื่อก่อนตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก จิตวิญญาณของฉันไร้เดียงสาและบริสุทธิ์มาก ความฝันของฉันยิ่งใหญ่และไร้เดียงสา ยิ่งฉันอายุมากขึ้น ฉันยิ่งตระหนักว่าชีวิตไม่ใช่สิ่งที่ฉันคิดไว้เมื่อตอนเป็นเด็ก มันช่างวุ่นวาย ยุ่งเหยิง และเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา อยู่ท่ามกลางชีวิตเหมือนสายน้ำ มีบางครั้งที่คิดถึงความรู้สึกเก่าๆ ในวัยเด็ก ปล่อยใจให้ว่างไม่ต้องคิดอะไร

เมื่อฉันคิดถึงวัยเด็กของฉัน ฉันนึกถึงภาพของเธออีกครั้ง ครูผู้อ่อนโยนที่รักลูกศิษย์มาก ตอนนั้นฉันยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจความคิดและความรู้สึกของเธอที่มีต่อเราอย่างถ่องแท้ เมื่อฉันโตขึ้น ฉันอยากได้รับการดูแลและปกป้องเหมือนที่เธอเคยปกป้องเรา ตอนนี้เธอเกษียณแล้ว และไม่ได้สอนนักเรียนอีกต่อไป

ฉันรู้ว่าในสมัยที่เธอเป็นครู เธอสอนและฝึกฝนคนที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในปัจจุบัน ฉันแน่ใจว่าคุณภูมิใจในสิ่งนั้น เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายนเป็นวันครูของเวียดนามด้วย ฉันต้องการส่งความปรารถนาดี และขอบคุณอย่างจริงใจถึงคุณ ขอบคุณที่ดูแลเราในช่วงวัยเด็กนี้ เมื่อนึกถึงวัยเด็ก ฉันจะไม่ลืมรูปร่างของคุณเลย ขอให้มีความสุข สนุกสนาน และสุขภาพแข็งแรงตลอดไป

นานาสาระ : เหา การมีอยู่ของเหาที่อยู่ร่วมกันกับมนุษย์มานานนับพันปีนับตั้งแต่โบราณ